Mata Pelajaran Sekolah Kamu

NASKAH DRAMA BAHASA JAWA

 

Ing desa Taman tirto nyelenggara patemoning pemuda ing 40 taun

(Anto, Murti, Tejo, Jalal, Sri, Mawar, Radit, Tio, Melati, lan Cempaka)

Anto: Wengiiki kita bakal nemtokake apa kegiatan sing bermanfaat lan kompetisi sing dianakakekanggomengeti 40 taun desa Tamantirto. Apa anaususlluwih inovatif saka kanca? Utawa kita bakal nahan balapan lan kegiatan kaya taun kepungkur?

Jalal: Kita kudu mikir babagan aktivitas lan kompetisi sing rada beda supaya wong ora bosen.

Murti: Aku ngajak nyengkuyung kontes puisi lannyusun babagan lingkungan desa kanggo bocah-bocah supaya ekspresi, pamikiran lan keterampilan ing sastra lan seni disalurake.

Mawar: Sarujuk. Saliyanengasah bakat,kontes puisi ugamigunaniminangka sarana pendidikan kanggo wong-wong mau.

Tio: Aku ngusulake kegiatan sajrone karya bakti, kita bakal mbantu anak yatim piatu lan wong miskin oramunging desa kita nangingugaing desa-desa tetanggan.

Cempaka: Aku seneng banget karo gagasan Tio, supaya kita orasenenging dina kuwi, nanging kabeh dianggep minangka wong saka desa.

Radit: Lajeng kita mbetahakenkathah dana kanggenindakaken tugas.

Tejo: Aku bakal nggawe proposal sing ditujokakekanggo kepala desa babagan kegiatan, kompetisi lan biaya sing dibutuhake. Sakdurunge kita dibagi ingngarep sing njupuk care saka balapan lan sing njupuk care saka aktivitas.

Mawar: Kita bakal mbagi sumbangan berupa dhuwitutawa barang? Yen barang-barang kui saya sukarela ing sesi pameran.

Melati: Ya, kita kudu ngedistribusikan barang-barang keperluan sapertos lenga, beras lan gula. Aku nggabung karo Mawar.

Sri: Kanggo konsumsi umum, aku saranakkenggawe beras kuning lan es woh dadi luwih bervariasi lan panganan sing menarik amarga warna-warna.

Tejo: Inggih, Sri mbagi konsumsi kaliyan Cempaka.

Cempaka: Aku setuju, aku bakal mulai nggoleki barang-barang konsumen sesuk.

Radit: Oke, kanca-kancaliyane sing oraduwe tugas gabung karo aku kanggonyedhiyakake peralatan lan dekorasi acara panggung.

Anto: Oke, kabehkanca kita bengiiki, kita terus esuk sore.

 

budaya merupakan warisan bangsa yang harus di jaga.
*nama pemain:...
bejo
asep
dimas
deni
tijo
narator

*drama

Gekbengine ngono Bejo arep ngajak Asep ngdelok wayang nang alun-alun, tapi Asep ora ono. Pas ketemu kare Asep, Bejo banjur takon karo Asep.
Bejo:
Jange awakmu mambengi kui nondi to, Har?
Asep:
Nyaopo kok takon aku mambengi kondi? emange lapo, Jon?
Dimas:
Awakmu kui arep di jak nonton wayang nang alun-alun karo Bejo.
Tau semalam ada wayang. Deni merasa kaget karena dia tidak mendengar beritanya.
Deni:
Lho.. emange mambengi ono wayang toh nang alun-alun? awakmu jare sop? aku kok gak krungu yo?
Bejo:
Iyo, ono.
Deni:
Waduh.. geton tenak aku cah gak nonton mambengi. Yo opo kon iki kok gak ono seng ngandani aku?
Tiba-tiba tijo bilang sesuatu...
tijo:
Lha kue arep ndelok wayang barang kuri nyapo toh jane? wong wayang wae kok arep kon delok, palok ndelok tv tok omah.
Deni:
Lho.. lho.. lho.. piye toh jane awakmu iki? wong ono wayang kok anok ndelok tv tok imah iku. Kui ngerti ora nek wayang kui salah sijini budoyo wong Jowo?
Dimas:
Pancene! Wayang iku salah sijini budoyo wong Jowo sing kudu dilestarekno.
Asep:
Iyo, bener kui. Ojo sampe wayang kui ogak awak dewe lestarekno soale kui wasisan bangsa lho.. ngawur wae awakmu iku, Yon!
tijo malah ngeyel dan dia bilang bahwa wayang itu nggak berguna.
tijo :
Walah.. wayang wae kok digawe ribut. Lak palang ndelok liyane. Emange wayang kui tontonan opo toh.. gak ono menarik'e blas kui!!

Teman-teman tijo kian berang karena ucapan tijo.
Bejo:
Wah.. awakmu iki pancen payah tenan. tak antem misan kue.. mosok wong urip kok gak ngerti warisan budoyo.
Deni:
Iyo, tenan tijo iki.. payah kok iki, Yon!
Asep:
Piye toh Yon, wong kui budoyomu dewe kok malah kon enyek?!
Dimas:
Yo ngono kui, wong nek wes lakone wae ora jejek yo ngono kui. Wong budoyo kui identitas bangsa kok malak di inyek.
Dari keempat teman tijo, akhirnya Bejo berhasil menyadarkan tijo terkait pentingnya mencintai budaya bangsa.
Bejo:
Yon, aku arep takon kare awakmu..
tijo:
Takon opo? ndang takon
Bejo:
Awakmu karo Sinta (pacarnya tijo) maune seneng opo ora?
tijo:
Ora.
Bejo:
Lha terus opo sing nggarahi kon seneng?
tijo:
Lha aku maune ngangget nek Sinta iku ora wong wedok apik kok. lhadak'e cae ndueni sifat-sifat sing terpuji. Akhire aku ya mbes seneng.
Bejo:
Budoyo yo ngono kui.. awakmu ora seneng kare wayang kui yo mergo awakmu ora ngerti sejarahe. Jajal awakmu ngerti sejarahe lak kue iso seneng.
tijo pun merenung diri.. kemudian dia bilang..
tijo:
Wah iyo yo.. ketok'e bener sing kon omongno kui.

TAMAT

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

UNBK 

(ujian nasional berbasis komputer)

 

 

      Srengenge isuk mung nyinari lapangan sekolah SMA Negri Rolas. Nang kelas rolas IPS 3 ana Parmono, Parminten, lan Pariem lagi diskusi masalah UNBK.

Parminten        : Heh rek, kurang rong minggu awak dewe UNBK, awakmu
                         wes nyiapkake ta rek?
Pariem             : Yo jelas, loh ten atase pelajarane mek 6 ae kok. Lah koe
                          yaopo  no, wes nyiapkake durung?
Parmono          : Oh kabeh terkendali wes aman tenteram.
Parminten        :  Kok pinter tenan pean no, aku ae sinau awan, bengi, seng
                           jenenge materi iku gak onok entek e.

     Gak suwe Paijo katon nyeberang lapangan karo nggowo tas abote.

Paijo                : Assalamuallaikum . . .
Arek2               : Wallaikum Sallam.
Prminten          : Tumben telat kowe jo?
Paijo                : wes ojo takon opo’o kok telat, aku iku ben isuk sinau
                         sawise sholat shubuh dadi rodok telat titik .
Arek2               : Ohhh ngono to . . .

     Sawise jagongan arek-arek pelajaran kaya biasae lan mulih kaya jam samestine. Malam UNBK seng diwanti-wanti katon teka. Paijo lan Parminten sinau mempeng nang omahe dewe-dewe.

Parminten        : Walah... iki soal ta garapan pabrik kok akeh temen tallah....
Paijo                : Waduh... iki sinau ta lembur kerjo jam yamene dorong mari
                          hmmm...

     Parminten lan Paijo katon sambat ngapalno materi lan ngerjakno latihan soal UNBK. Tapi, Parmono lan Pariem ora ketok nang omahe. Gak onok seng ngerti wong loro ku menyang endi.
Dino Senin sing diwedeni teko yaiku dina UNBK bagi para siswa-siswi SMA.

     Koyok biasane srengenge isuk nyinari lapangan SMA rolas. Hawane katon sejuk banget. Kembang-kembang padha mekar. Wes pokok’e pemandangane isuk iki menyimpang banget karo atine murid-murid SMA Rolas sing padha deg-deg’an lan was-was.

     Kaya biasae arek papat jagongan nang kelas rolas IPS 3

Parminten        : Duh ngantok tenan aku iki...
Paijo                : Podo Ten,...
Parmono          : Awakmu iku rek ancen gak pinter nyiapkake UNBK
Pariem             : Lahiyo, koyok awakdewe ngeneloh hahahahaha...

     Parmono lan Pariem ngetokake lembaran dowo sing isine kerpek’an 7 bab saben mata pelajaran.

Parminten lan Parmono      : MasyaAllahhh....

     Bel sekolah muni peng 3 arek-arek katon melbu kelas lan ngerjakake ujian nganggo komputer alias UNBK. Parminten lan Paijo tenang lan nyantai amarga soal e wes gak asing maneh. Tapi, nang pojok ketok Parmono lan Pariem seng kemeringet. 2 jam setengah arek-arek ngerjakno UNBK. Bel mulih muni peng 3 kring... kring... kring...

Pariem             : Waduh yaopo iki no, kerpek’anku ra ana seng metu.
Parmono          : Iyo Yem koyok’e kurang akeh... yaopo iki nilai ne awak
                         dewe pasti elek yem...
Paijo                : Mangkaneh tallah rek awakmu kabeh tak kandani aja
                         njagakno kerpek’an.
Parminten        : Bener iku Jo, saiki iku wes gak usum kerpek’an percuma
                         nek misale nilaimu apik amarga kerpek’an. Lulus tapi ora
                         ngerti opo-opo.

     Pariem lan Parmono katon nyesel lan kapok. Akhire arek loro iku ora gawe kerpek’an maneh. Tapi, sinau mempeng kaya sing dilakoni Parminten lan Paijo.

 

 THE END

Tidak ada komentar:

Posting Komentar